Si Sergio Osmeña ang naging ika-4 na pangulo ng Republika ng Pilipinas. Siya ay isang estadista at tagapagtatag ng Nacionalista Party. Isinilang siya noong Setyembre 9, 1878 sa Cebu City.
Nagtrabaho si Osmeña sa panahon ng Rebolusyong Pilipino bilang isang courier para kay Emilio Aguinaldo bago niya natapos ang kanyang pag-aaral sa abogasiya sa Unibersidad ng Sto. Tomas noong 1903. Si Osmeña ay kilala sa paglaban para sa kalayaan at tumulong sa labanan gamit ang pagsusulat bilang editor ng El Nuevo Dia, isang pahayagan sa Cebu. Ang kanyang trabaho bilang isang politiko ay nagsimula noong 1904 nang italaga siya ng kolonyal na administrasyon ng US bilang gobernador ng Cebu at siya ay naging abugado ng distrito ng nasabing lalawigan at ng Negros Oriental.
Sa pagitan ng 1907 at 1916, siya ay pinili bilang kinatawan sa Philippine National Assembly at naging speaker ng Kapulungan ng mga Kinatawan. Siya rin ang tagapag-organisa ng Nacionalista Party na kinokontrol ang arena pampulitika. Nanatili ang pagiging lider ni Osmeña hanggang 1921 at sinundan ni Manuel Quezon.
Nagtagumpay ang tambalang Osmeña at Quezon sa paglaban para sa kalayaan ng Pilipinas. Ang kanilang pinakamalaking laban ay lumitaw sa panahon ng pagtatapos ng Hare-Hawes-Cutting Independence Act ng Kongreso ng Estados Unidos noong 1933. Ang koponan ay hindi nagtagal sapagkat hindi magkasundo sina Osmeña at Quezon ukol sa pagpapanatili ng baseng militar ng US pagkatapos magkaroon ng kalayaan ang bansa. Habang tinatrabaho ni Osmeña ang mga kondisyon, hinarang naman ni Quezon ang kumpirmasyon nito sa Pilipinas. Nang mapasa ang bill, nakuha ni Quezon ang Tydings-McDuffie Act of 1934 na may katungkulan sa paggawa ng republika ng komonwelt.
Noong 1935, si Osmeña ay inihalal na bise presidente ng Komonwelt at si Quezon ang kanyang pangulo. Siya ay naging matapat na tagasunod ni Pangulong Quezon at sumama sa kanya noong si Quezon ay napatapon sa Washington, DC noong 1942. Pinalitan ni Sergio Osmeña si Quezon bilang pangulo noong siya ay namatay noong Agosto 1, 1944. Bumalik siya sa Pilipinas kasama ang partido ni Douglas McArthur noong Oktubre 20, 1944.
Tumakbo siya muli para sa pagkapangulo noong Abril 23, 1946 ngunit natalo kay Manuel Roxas, na naging unang pangulo ng independiyenteng Republika ng Pilipinas. Nagretiro siya sa Cebu pagkatapos nito at namatay noong Oktubre 19, 1961 sa edad na 83.
